Rusya’nın Ukrayna'yı işgale başladığı 24 Şubat’tan bu yana altı aydan fazla bir zaman geride kaldı. Savaşın başlamasından önce Rusya, Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Avrupa ülkeleri arasında söylemin tonunun giderek arttığı bir uzun bir gerginlik dönemine tanıklık ettik.

Ülkedeki gidiş aklın ve bilimin gösterdiği yoldan çıkalı çok oldu. Geniş halk kitlelerine din kisvesi altında batıl telkin edilirken, “değerlerimiz” diye diye, aç gözlülükle beyt-ül mala nasıl el uzatıldığına, devlet bütçesinin nasıl sorumsuzca ve hesap vermeksizin çarçur edildiğine esefle tanık oluyoruz.

Yılda 30-33 milyon ton ham petrol, 10-12 milyon ton petrol ürünleri, ortalama 50 milyar m³ doğalgaz ve 30-35 milyon ton kömür ithal eden ve bu kaynaklar için 50 – 55 milyar dolar döviz ödeyen bir ülke 1990 yılında %52, 2002’de %68, 2017’de %76 ve 2020’de %70 oranında dışa bağımlı hale gelmişse ve de bu kaynakları kullanmak mecburiyetinde ise enerji bağımlılığından kurtulması bu politikalarla oldukça zor olduğu görülmektedir.

Merkez Bankaları veya dengi olarak kabul edilen rezerv bankalar dünyanın hemen her ülkesinde fiyat istikrarından sorumlu olan kurumlardır. Oysa Türkiye 2021 yılının Haziran ayında, birden bire yeni bir Fiyat İstikrar Kurulu (FİK) oluşumuna giderek, Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankasını(TCMB)  adeta asli görevinden azletti.

Rusya-Ukrayna arasında dördüncü ayını tamamlayan savaş, sivil ve asker kayıpların ve yerlerinden edilen insanların yanı sıra dünya ekonomi sistemini etkileyen doğalgaz-petrol fiyatlarındaki aşırı artış meselesi ve Ukrayna’dan çıkarılamayan tahıl konusuyla da yeni bir krizi gündeme taşımıştır.