Seçim kampanyasındaki söylemleri diğer adaylardan daha reformcu gözüken bir din adamı İran’ın yeni cumhurbaşkanı oldu. İran’da diğer tüm reformcu adaylar veto edilerek seçime girmesi engellendi ve Ruhani tek “reformcu ve ılımlı” aday olarak kaldı. Karşında ise güçlü ama bölünmüş muhafazakar adaylar bırakıldı. İran bizim uzun yıllardır unuttuğumuz bir şekilde devlet politikalarını sürdürme geleneğine sahip bir ülkedir. Bu tespiti somutlaştırırsak Türkiye’de her seçilen hükümetin kendine göre farklı Kıbrıs politikası olabilir ama İran’da her gelen cumhurbaşkanı ve hükümetinin farklı bir Hürmüz boğazı politikası olmaz. Buradan hareket ile İran’ın son zamanlarda ekonomik ambargodan sıkılmış/köşeye sıkışmış kendi halkına ve bu ambargo politikalarını uygulamak isteyen batılı güçlere, bir önceki gibi muhafazakar yönetim yerine “reformcu” görünen bir yönetimi daha fazla devlet menfaatleri gereği gördüğü değerlendirilebilir. İran özellikle yürüttüğü Nükleer Politikalardan dolayı maruz kaldığı bu sıkışmışlıkta Ruhani sonucu ile kendisine zaman kazandıracak olan reform beklentisi sürecini başlatmıştır. Bu beklentiyi hemen kısa bir süre içinde ABD önderliğindeki Batı bloğu test etmek isteyecek ve İran’ın reformist yeni cumhurbaşkanı ile politikalarını değiştirip değiştirmeğini anlamak için, İran’ı BM nezdinde devam ettirdikleri Nükleer Enerji müzakerelerine tekrar çağıracaklardır. Buradaki temel kriteri somut olarak ortaya koymamız gerekir. İran Fordow yer altı uranyum zenginleştirme tesislerinin kapatılması talebini kabul edecek mi? ABD’nin iddiasına göre Fordow tesisleri İran’ın iddia ettiği barışçıl nükleer zenginleştirme seviyesinin üzerinde, Nükleer silah yapmaya yetecek oranı zenginleştirmek için tasarlanmıştır. Öngörü olarak İran’ın Foedow için bu teklifi yeni cumhurbaşkanı ile de kabul etmeyeceğini, açıkladığımız gibi İran’ın resmi devlet politikası devamlılığı ve İran devlet mekanizmasının sadece cumhurbaşkanına bağımlı olmadığı, İran dini liderinin en son tahlili yaptığı bilinenleri ile yapabiliriz. Özet olarak vitrinde kimin durduğu değil uygulanacak farklı “reformist” politikaların getirdiği somut sonuçlar verilecek kararlar için bağlayıcı olacaktır.