Gelişmiş ekonomiler kriz öncesindeki temel stratejilerinden tamamen çark etti.  Aslında daha önceki krizlerde de kısmen bu tip örnekleri mevcuttu. Ancak yaşadığımız “sağlık krizi”nin boyutu yani ortaya çıkardığı “talep ve arz şokları” ve yakın zamanda özellikle gelişmiş olmayan ülkelerde yaşanması muhtemel  “finansal şoklar” ile birlikte, 2020 yılında küresel ekonominin işleyişinde pek çok şeyi değiştirecek gibi görünmektedir.

Kısaca ekonomideki son durum;

Son günlerde Kanal İstanbul projesi yine gündeme gelmesi, tartışmaları da beraberinde getirdi. Bizde bu tartışmaya ekonomik boyutunu değerlendirerek katılalım istedik.

Türkiye ekonomisi hem uluslararası alandan hemde ulusal ekonomide kronikleşen sorunlardan dolayı resesyondan kurtulamamaktadır.

Ekonomik oyuncular (özellikle reel kesim) yaşadıkları piyasayı gözlemler sonra da kamu kurumlarının verilerini takip ederek, geleceklerine yön vermeye çalışırlar.

Türkiye ekonomisi son dönemde genci ihtiyarı, çiftçisi sanayicisi, işçisi memuru kadını erkeği herkesin dilinde. Kesinlikle ekonomide bir şeyler oldu. Herkesi etkilemeyi başardı.

Merkez Bankası kurulduğu günden bu yana hiçbir kadar tartışılmamıştır herhalde.

Türkiye’nin şuan içinde bulunduğu durum veya sorunları sadece ekonomik değildir.

Türkiye ekonomisinde 2018 yılında vatandaş ve şirketler tarafından hissedilir hale gelen ve 2019 yılında da devam eden krizin aslında başlangıcı, 2005 yılı sonrasında uygulamaya konulan “inşaat ekonomisi”, “beton ekonomisi” diye adlandırdığımız üretken olmayan yatırımlara ülke kaynaklarının neredeyse tamamının aktarılmasıdır.

Türkiye’de yabancılara gayrimenkul edinimini tanıyan ancak özel durumlarda sınırlandıran bir sistem bulunmaktadır. Yabancıların taşınmaz mal edinebilmesi yönünden Avrupa Birliği ve ülkemiz uygulamalarının genel olarak benzer olmakla birlikte 2008 sonrasında taşınmaz ediniminin tanınması yönünden birçok Avrupa Birliği üye ülkesinden de ileri olduğumuzu söylemek yanlış olmayacaktır.