Türkiye'nin bunu kabul etmesi gerekir. Moskova'nın rolü nedir?
Makalede 'Suriye ordusunun İdlip ve Hama'ya düzenlediği Ağustos saldırısı zaferle sonuçlandı. Şu andaki soru bunun sürdürülme şekli. Türkiye'nin ısrarlı talepleri ve Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın Moskova'ya şahsi ziyareti Suriye ordusunun saldırısını durdurdu. Rejim 31 Ağustos günü sabah ateşkesi uygulamaya başladı. Bununla birlikte uzmanlar ateşkesin kısa vadeli olacağından emindiler. Muhalefet ile barış müzakereleri anayasa onarım projesinde olduğu gibi başarısız oldu. Askeri çözüm iç savaşı sona erdirmek için yegane ve mümkün çözüm kılıyor. Dolayısıyla Suriye makamlarının askeri yöntemlerle İdlip'i kurtarması gerekir. Ankara'nın bunu kabul etmesi gerekir. Moskova'ya gelince Türk ortaklarının acısını tatlılaştırmak için çaba göstermesi ya da onları telafi etmesi gerekir.

Şayet Ankara Moskova ve Tahran (dolaylı bir şekilde Şam ile) ile imzaladığı anlaşmalar uyarınca yükümlülüklerine bağlı kalsaydı askeri operasyondan kaçınmak mümkün olurdu. Türkiye kendisine bağlı muhalefetin müzakereler masasına oturacağı taahhüdünde bulundu. Bunu yapmadı. Türkiye'de durumun gerçek askeri yenilgiyi oluşturduğunu itiraf ettiler. Aralarında Suriye'de operasyona komuta eden 5 General istifa etti. Suriye ve Türk güçleri arasında tesadüfen doğrudan askeri bir çatışma meydana gelseydi yenilginin felakete dönüşmesi mümkündü. Ne Moskova ne de Ankara'nın buna ihtiyacı yok. Sorun sadece tehlikeye maruz kalacak ikili ekonomik ve siyasi ilişkilerde değil. İki ülke arasındaki askeri çekişme iki ülkenin dış politikalar bünyesini tahrip edecek. Rusya ve Türkiye'nin batı ile müzakerelerde pozisyonlarını iyileştirmek için aktif bir şekilde karşılıklı ilişkilerini kullanmaları (yararlanma) gerekir.

Çeviri Yapılan Kaynak: https://www.arabic.rt.com/press/1044291-%25D8%25AB%25D9%2585%25D9%2586-%25D8%25A5%25D8%25AF%25D9%2584%25D8%25A8/amp/